(بسم الله الرحمن الرحیم)
زمان امام حسن(ع) یک حالت رخوت و سستی در شیعیان پیدا شده بود که اگر این کار ادامه پیدا میکرد، یک وقت خبردار میشدند که حضرت(ع) را دست بسته تحویل معاویه دادهاند، زیرا هنوز صابون معاویه درست به جامه مردم نخورده بود!
(بسم الله الرحمن الرحیم)
زمان امام حسن(ع) یک حالت رخوت و سستی در شیعیان پیدا شده بود که اگر این کار ادامه پیدا میکرد، یک وقت خبردار میشدند که حضرت(ع) را دست بسته تحویل معاویه دادهاند، زیرا هنوز صابون معاویه درست به جامه مردم نخورده بود!
(بسم الله الرحمن الرحیم)
نوشتاری که پیش رو دارید بیان برخی انتظارات و توصیه های امام حسن مجتبی(علیه السّلام) است به امت اسلامی بخصوص شیعیان و کسانی که خواهان دستیابی به هدایت الهی و صراط مستقیم هستند. با هم این مطلب را که از سایت تبیان انتخاب شده، از نظر می گذرانیم.
(بسم الله الرحمن الرحیم)
امام حسن مجتبی علیه السلام فرمودند: زیرکترین و هوشیارترین افراد، شخص باتقوا و پرهیزکار مىباشد؛ أحمق و نادانترین افراد، کسى است که تبهکار و اهل معصیت باشد؛ گرامىترین و با شخصیّتترین (کریم)افراد، آن کسى است که به نیازمندان پیش از اظهار نیازشان، کمک نماید.
مطابق رهنمودهاى امام مجتبى علیه السلام درباره آداب معاشرت و اخلاق اجتماعى، تنظیم شدن رفتار انسان با دیگران در اجتماع بر اساس معیارهاى مادى، کارى بس خطاست؛ چراکه انسان از بعد بسیار مهمى که همان بعد رابطه عاطفى است دور مى ماند.
(بسم الله الرحمن الرحیم)
امام حسن (ع) در پانزدهم ماه مبارک رمضان سال سوم هجرت در مدینه متولد شد. ایشان اولین نوزاد خانواده علی و فاطمه (علیهما السلام) بود. وقتی آن نوزاد گرامی را به پیامبر (ص) دادند، حضرت او را بوسید و زبان خویش را در دهان او گذارد و امام مجتبی زبان پیامبر را مکید، سپس پیامبر در گوش راست او اذان و در گوش چپ او اقامه گفت، آنگاه به علی فرمود: «نامش را چه گذاشتهاید»؟علی (ع) عرض کرد: ای رسول خدا، من در نامگذاری او از شما سبقت نمی گیرم، پیامبر نیز فرمود:«من هم از خدا سبقت نمیگیرم».
(بسم الله الرحمن الرحیم)
یكى از اصحاب امام حسن مجتبى صلوات اللّه علیه حكایت می كند: روزى آن حضرت از شهر مدینه منوّره عازم شهر شام شد.
من نیز با عدّه اى - كه تعداد آن ها هفتاد نفر بود - به همراه حضرت حركت كردیم .
(بسم الله الرحمن الرحیم)
همان گونه که در روایت خواندید، منظور از مکارم اخلاق آن اعمالی است که از نظر اخلاقی فوق العادگی داشته باشد، چون برخی از کارها و اخلاقیات انسان است که به طور عادی برای عموم مردم عادی است مثل آنکه کسی به شما نیکی و احسان کند و شما نیز در برابر به او احسان و نیکی کنید، که این یک امر عادی و طبیعی است، و خلاف این کار غیر طبیعی است که قرآن کریم نیز آن را به عنوان یک اصل طبیعی عنوان کرده و می فرماید:
(بسم الله الرحمن الرحیم)
امام حسن علیه السلام و خبر از غیب